Kris en Lisanne waren op het Pad van de Pianist - Deel 11: Go with the Panameense flow...
De grond is vochtig. En lijkt bedekt met een beetje stro. De grond is een vloer, van natte houten planken. Splinters. Natte splinters. Een vreemde geur. Fel licht kruipt naar binnen, door de kieren tussen de deur en de rest van de donkere ruimte. Het is een schuur. Of een stal. Het is... Kris kan niet meer denken. Niet meer voelen. Alles is op. De tranen zijn op. De pijn maakt niets meer uit. Alles is geweest. Droom en werkelijkheid zijn één: een nachtmerrie waaruit je niet kunt ontwaken. De dood is maar een woord. Een leven nooit geleefd. Kris zet haar telefoon aan. Die had ze nog steeds. De rugzak niet. Die is weg. Waar weet ze niet. Er komt geen geluid van buiten. De mannen zijn weg. Er is geen wind, en ze hoort geen vogels. En dan ineens verlicht het scherm van de iPhone de kamer! De wanden zijn donker en smerig. Tegen de muur staan pallets, schuin tegen elkaar. Als omgevallen dominostenen. Pallets. Ze zit op de grond met haar knieën opgetrokken. Haar armen om haar benen heen, h
